S-KLASA ZA PÓŁDARMO.
Po aucie, którym ostatnio miałem okazję jeździć, nie widać w ogóle upływu czasu. Samochód z zewnątrz wygląda bardzo ładnie, a wnętrze nie sprawia wrażenia, jakby znajdowało się w aucie 17 letnim, z przebiegiem prawie 300 000 km. Widać w nim ślady użytkowania, ale nie jest to w żadnym wypadku zużycie. Całość wygląda na kilkuletnie. Kosztuje niewielki procent tego, co trzeba było wydać w salonie na nową S-klasę. Czy warto zapłacić 12000 złotych za auto z opinią jednego z gorszych Mercedesów wszechczasów?! W takim stanie- jak najbardziej.
Silnik w tym egzemplarzu to turbodoładowana jednostka wysokoprężna R6 3.2 o mocy 197 KM. Auto jest ciężkie (1905 kg), ale mocy nie brakuje ani do szybkiego ruszenia spod świateł, ani wyprzedzania na drodze krajowej. Do pierwszej setki Mercedes rozpędza się w 8,8 s., a prędkość maksymalna z jaką pojedzie to aż 230 km/h. 5- biegowej, automatycznej skrzyni biegów zdarza się przeciągnąć na obrotach gdy nie ma takiej potrzeby, nie przełączając biegu na wyższy, jak również reagując z pół sekundową zwłoką po wciśnięciu pedału gazu. Nie ma znaczenia, czy skrzynia pracuje w trybie S (standard), czy W (winter). Przy szybkim wyprzedzaniu to może zaskoczyć, ale jest to kwestia przyzwyczajenia. Maksymalna moc 197 KM auto uzyskuje dopiero bliżej końca skali obrotomierza (4200 obr./min.), ale maksymalny moment obrotowy 470 Nm w zakresie 1800-2600 obr./min. już robi wrażenie. Dźwięk silnika jest piękny i aksamitny zarówno na wolnych obrotach jak i podczas przyspieszania. Spalanie, patrząc na moc i gabaryty- akceptowalne. 8-10 litrów ON na każde 100 km w takim aucie to chyba nic strasznego. We wnętrzu jak przystało na klasę S- cisza i spokój niezależnie od prędkości.
Pozostając we wnętrzu, za kierownicą wygodną pozycję znajdzie zarówno drobny, jak i sporych rozmiarów kierowca. Fotele są wygodne nawet w dłuższej trasie, mogłyby tylko lepiej trzymać ciało w zakrętach. Skórzana tapicerka jest w dobrym stanie. Nie jest nadmiernie poprzecierana czy popękana. Skóra znajduje się nie tylko na fotelach i kanapie. Całe wnętrze, jeśli nie jest wykończone skórą, to jest drewniane. Wszystko jest miękkie, przyjemne w dotyku i dobrze spasowane. W takim aucie nic nie piszczy, ani nie trzeszczy nawet po tylu latach. Nawet multifunkcyjna kierownica po 300 000 km przebiegu nie nosi większych śladów zużycia. Jest tylko ponadprzeciętnie... cięka. Dużo cieńsza niż w innych autach z tamtych lat. To, na co jeszcze zwróciłem uwagę, to zaślepki we wnętrzu. Szukałem choć jednej, ale tu po prostu ich nie ma. Jakby deska była wyprodukowana do konkretnego egzemplarza. Nie znajdziemy tu szeregu zaślepek, bo klient nie dokupił kompletu wyposażenia. Brawo dla Mercedesa! Kanapa jest bardzo wygodna i wyprofilowana dla dwóch osób, ale zmieszczą się na niej spokojnie trzy osoby. Auto jest stworzone do tego, by być w nim wożonym. Siedząc na kanapie mamy bardzo dużo miejsca we wszystkich kierunkach. Każdy Prezes nawet po dłuższej trasie wysiądzie wypoczęty. Bagażnik, choć na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie krótkiego, jest bardzo głęboki. Zmieści się w nim 500 litrów. Choć samochód ma ponad 5 metrów długości i waży prawie 2 tony, prowadząc go, nie sprawia wrażenia wielkiego. Jest wręcz zgrabny i lekki. Nie powinno sprawiać problemu nawet parkowanie na ciasnym parkingu. Na końcu maski sterczy trójramienna gwiazda, boki dobrze widać w lusterkach, a tył pomagają wyczuć czujniki cofania. Do tego przeszklenie kabiny na bardzo dobrym poziomie. Może nie jest to idealne auto do miasta, ale nie powinno też sprawiać większych problemów.
Wyposażenie, jak przystało na topowy model klasy Premium- bardzo bogate. Lista jest bardzo długa, a co najważniejsze, nie znalazłem niczego, co powinno, a by nie działało. Na wyposażeniu znajdują się m.in. światła bi-ksenonowe, światła przeciwmgłowe, 17-calowe felgi aluminiowe, elektryczny szyberdach, czujniki cofania, kierownica wielofunkcyjna, radio CD, DVD, NAVI i tuner TV, komputer pokładowy, elektrycznie ustawiane i podgrzewane fotele przednie, elektrycznie sterowane i automatycznie składane lusterka boczne, fotochromatyczne lusterko wsteczne, tempomat, poduszki oraz kurtyny powietrzne, oczywiście 4 elektryczne szyby i centralny zamek z pilota itd.
To, co wielu kierowcom spędza sen z powiek, to zawieszenie wielowahaczowe oparte na miechach pneumatycznych AirMatic. W niejednym aucie opada na postoju i nie chce się podnieść. Jest to o tyle problematyczne, że naprawa jest bardzo kosztowna, a awaria unieruchomienia auto. Potrzebna jest interwencja lawety. Uszkodzeniu ulega pompa hydrauliczna lub pojawia się nieszczelność. Inne Mercedesy rdzewieją na potęgę. W tym przypadku nie ma problemu ani z jednym, ani z drugim. Jedynie punktowy, rdzawy nalot znalazłem na rancie drzwi kierowcy. Na postoju auto stoi równo. Nie opada żadna ze stron, a podczas jazdy eSka ,,przelatuje'' nad dziurami w nawierzchni nie informując o tym kierowcy, ani pasażerów. Awarie elektroniki jak narazie nie dokuczają temu egzemplarzowi, choć inni właściciele W220 miewają z tym problemy. W silnikach wysokoprężnych problematyczny jest również rozciągający się łańcuch rozrządu. Żeby go wymienić, trzeba wyjąć silnik, a ta operacja na pewno nie będzie tania. W tym egzemplarzu zrobił to poprzedni właściciel. W tych modelach zdarzają się również awarie pompy wspomagania układu kierowniczego. Zauważymy wtedy opór podczas kręcenia kierownicą. Tu również takiego problemu nie zauważyłem. Ogólnie- nie ma się do czego przyczepić.
Jak już wspomniałem ten Mercedes S-classe kosztował niedawno 12000 złotych. Biorąc pod uwagę ile kosztował w salonie 17 lat temu, jak wyglądał i jeździł wtedy, a jak wygląda i jeździ teraz to prawdziwa okazja. Dla tego egzemplarza czas zatrzymał się jakieś 12 lat temu. Auto w takim stanie powinno już tylko drożeć. Dla aktualnego wlaściciela to dobra lokata kapitału.
Komentarze
Prześlij komentarz